نقش گلوکز- انسولین- پتاسیم در درمان انفارکتوس حاد میوکارد: مقاله مروری

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالا و مرگ ومیر بالای ناشی از بیماری های قلبی عروقی باید به درمان آن توجه ویژه مبذول داشت. در حال حاضر درمان اصلی انفارکتوس میوکارد (mi) با بالارفتن قطعه st، برقراری مجدد جریان خون از طریق حل لخته است. علاوه بر این درمان اساسی، عوامل فارماکولوژیک متعددی در طی سال های گذشته مورد بررسی قرار گرفته اند. در این مقاله ضمن اشاره به درمان های کمکی که در سال های اخیر پیشنهاد شده است، مقالات کارآزمایی بالینی در خصوص محلول گلوکز- انسولین- پتاسیم مورد بحث قرار می گیرد. مواد وروش ها: کلیه مطالعات منتشر شده در مجلات و ارائه شده در کنگره ها در پایگاه های اطلاعاتی elsievier، pubmed، cochrane و sid با کلید واژه های مرتبط مورد جست و جو قرار گرفتند و مقالات مرتبط که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند پس از کنترل کیفی وارد مطالعه شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه مروری نشان می دهد که نتایج حاصل از مطالعات انجام شده بر روی اثرات گلوکز انسولین پتاسیم بر مرگ ومیر، سطح آنزیم های قلبی، کسر جهشی بطن چپ، بازگشت قطعه st، فاکتورهای التهابی و مارکرهای اکسیداتیو متفاوت بوده است؛ ولی عموماً در مطالعاتی که جدیدتر انجام شده و روی تعداد بیشتری از بیماران صورت گرفته است gik بی تأثیر بوده است. نتیجه گیری: در حال حاضر درمان با گلوکز انسولین پتاسیم به عنوان درمان کمکی به ترومبولیتیک توصیه نمی شود.